Saturday, October 10, 2009

Ένας Ινδιάνος από την Κυψέλη!

Τα παράπονα όλων για την κρατική τηλεόραση δεν είναι τωρινό θέμα. Παράπονα για το ποσό που αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε με τον λογαριασμό της ΔΕΗ, παράπονα για τις διαδικάσιες διορισμού, παράπονα για την ποιότητα των προγραμμάτων... Πριν λίγο καιρό, όμως, μια εκπομπή της ΕΤ1 κατάφερε το απροσδόκητο. Να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μου για πάνω από μία ώρα. Αντιγράφω από το επίσημο site του σταθμού:

Δείτε σήμερα: "ΝΙΚΟΣ ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΣ – Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΝΔΙΑΝΟΣ"

Ιθαγενείς νομάδες μιας νεόκοπης ηπείρου, κυνηγοί, πολεμιστές, αγρότες, οι Ινδιάνοι θεωρήθηκαν εξαρχής άγριοι και απολίτιστοι, φυλή κατώτερη που έπρεπε να εκδιωχθεί, να περιοριστεί σε καταυλισμούς και να ελεγχθεί. Αυτή η «κλειστή», περήφανη ράτσα τρεις φορές μόνο άνοιξε την πόρτα της σε ξένους: Το 1860, όταν ο Αφροαμερικάνος Τζέιμς Μπεκ Τουόρθ έγινε μέλος της φυλής των Κρόου. Το 1900 όταν ο Γουίλιαμ Τόπκινς υιοθετήθηκε από τους Σιού και το 1984, όταν ο Νίκος Βερόπουλος, ένας Έλληνας από την Αθήνα φόρεσε το φτερό του αετού για τελευταία φορά.


Περιληπτικά, ο κ. Βερόπουλος σε κάποιο ταξίδι του στην Αμέρικη ήρθε σε επαφή με Cherokee (όχι τα αυτοκίνητα, αυτά τα είχε δει και στην παραλιακή...) και κατάλαβε πως σε προηγούμενη του ζωή ήταν ένας από αυτούς!

Ο ίδιος είναι μουσικός (έμαθε στους Ινδιάνους μέχρι και καλαματιανό, καθώς στην τελετή ένταξης του ανέφερε πως χόρευαν ''το παπάκι πάει στην ποταμιά'' το οποίο έχει πολλές ομοιότητες με παραδοσιακούς ινδιάνικους σκοπούς). Οι παραστάσεις του ακροβατούν ανάμεσα στο ρεμπέτικο και την ινδιάνικη μουσική. [Μάλιστα εμφανίζεται στο γνωστό Μπαράκι του Βασίλη στις 23 του μήνα...].

Αποκόπτουμε, όμως για λίγο την προσωπική ιστορία, και μένουμε στο Έλληνας Ινδιάνος...
Εκστασιάζομαι στην ιδέα να κυκλοφορούμε στο Σύνταγμα με άλογα!!! Ορίστε πως λύνεται αμέσως-αμέσως το κυκλοφοριακό!! Το τσεκούρι του πολέμου δεν θα χρειαζότανε θάψιμο, υπάρχει και casus belli εξ ανατολάς, και θα μέναμε σε τιπι, τα οποία είναι και αντισεισμικά!!!! [Πώς έμεινα εκτός κυβερνήσεως απορώ... ]. Έτσι, το μόνο αγχός θα ήταν να προλάβουμε να δουμε τον Λούκι Λουκ πριν το ηλιοβασίλεμα(σκέφτομαι τον Κηλαηδόνη για το ρόλο λόγω εμπειρίας γιατί έχω και σκηνοθετική άποψη...)
Δεν κάνω καμία αναφορά στην πίπα της ειρήνης(ούτε και καμίας άλλης) γιατί θα ξεφύγει το θέμα....
Ορίστε και ένα viδεο:






Υ.Γ. Ομολογώ πως στην αρχή της εξιστόρησης γέλασα. Κατάφερε όμως να με κερδίσει με την καθαρότητα του.