ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΚΑΠΟΥ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ

Ποθάνανε τα όνειρα
κι όσο για τις ελπίδες
πομείνανε μες στο στενό
που 'καμες πως δε μ'είδες.

πήρες καρδιά ψυχή και νού
κ'άφησες τ'όνομά σου
στα χείλη που δε σμίξανε
ποτέ με τα δικά σου .

Ανε φυσήξει δροσερό
στην κάψα σου μελτέμι
θα ναι οι δικοί μου στεναγμοί
που φέραν οι ανέμοι .

Εγώ και η σκέψη μια ζωή
είμαστε τσακωσμένοι
γιατι αν το θελε αυτη
θα σ'είχα ξεχασμένη .

και τέλος

Αυτή η καρδιά που άφησες
κ'αιμορραγεί μακριά σου
σ'έυχεται καλορίζικα
να ναι τα στέφανα σου .