Ευχή και κατάρα το να έχεις καλούς φίλους. Όταν βρεθείς μακριά τους έχεις τις ίδιες απαιτήσεις από τους υπόλοιπους. Όχι τόσο στο θέμα 'παρέα να πιούμε ένα κρασί' όσο στο θέμα 'θυσία για τον κολλητό μου'.
Εκεί που έχεις την ανάγκη τους να τα παρατάνε όλα για να σε βοηθήσουν και να σε στηρίζουν ψυχολογικά όταν το χρειάζεσαι, να μη φοβάσαι για τάπες πάσης φύσεως, να μη πρέπει να φοράς τις μάσκες που θέλουν να δουν και να ξέρεις ότι είναι πάντα εκεί.
Αισθάνομαι πολύ τυχερός που τους έχω αυτούς τους φίλους, όσο και αν ανεβάζουν τον πήχη και μου είναι δύσκολο να κάνω νέους. Ένα τραγουδάκι εξαιρετικά αφιερωμένο:
2 comments:
Ηθελα και να ξερα για ποιούς λες... Πρέπει να 'ναι πολύ ενδιαφέροντα άτομα... και όμορφοι... και γενικά με πολλά προσόντα... φανερά και κρυφά... ανυπομονώ να μου τους γνωρίσεις... Πρέπει να συγκινήθηκαν πολύ με το post σου και να αισθάνονται πολύ τυχεροί και αυτοί με τη σειρά τους που σε γνωρίζουν... Για την ακρίβεια έχω να δηλώσω το εξής... ΑΝ ΔΕΝ ΜΕ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ ΕΣΥ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ... Τέλος!
Αναθεμά σε Χαχάλη με θές και για γαμπρό...Ούστ από δω Ντιντή...
Παίξε την μπάλα σου κουμπάρε και ας τον αυτόν...Εγώ θα σου βρώ μια Λασιθιώτισσα 2 μέτρα που θα φυτεύει τις πατάτες στο λεπτό ε?Γιατί δεν υπάρχουν φίλοι απλοί και μη...Εγώ σε σέβομαι και σ'αγαπώ και σαν άνθρωπο και σαν φίλο και σαν κουμπάρο και δεν πρόκειται να είμαι επιφυρακτικός...
Post a Comment