ΤΗΣ ΩΡΑΣ!

Καλησπέρα και πάλι! Σήμερα λέω να αρχίσω κάπως έτσι:

Περνάς και δεν με χαιρετάς
Και όμως χαμογελάω
Γιατί στη σκέψη καθ’αργα
Μαζί σου θα περνάω!

Περνά και δεν με χαιρετά
Γιατί δεν το κατέχει
Πως μια δική τση ανάμνηση
Πόνο απου τονε ‘χει

Χωρισαμε,δεν έφυγε
Στιγμή που το μυαλό μου
Και έρχεται και με τυραννά
Τη νύχτα στο Όνειρο μου

Φως μου εξαναγινηκες
Μαχαίρι στη καρδιά μου
Και ομπρός μου γκρεμιστήκανε
Ξανά τα όνειρα μου

Εγινηκες το Όνειρο
Χαρά ζωή και ελπίδα
Μα με κανες λειψό φυτό
Που δα δεν βγάζει φύλλα

Και μια τελευταία που μ’αρεσει παρά πολύ:

Αυτός που ξέρει ν’ αγαπά
Και να ελπίζει ξέρει
Και μες στο πισοσκωταδο
Το φως μπορεί να φέρει!

Όχι πράμα άλλο…να μην θαρρούνε μερικοί μερικοί πως ποκωλεψαμενε!