Μαντιναδομαχίες

Για τους μερακλήδες που διαβάζουν αυτό το blog και θέλουν να λένε και να ακούν καλές μαντινάδες. Γίνεται η αρχή με τις παρακάτω μαντινάδες και η συνέχεια στα σχόλια...

Ποθάνανε τα όνειρα
κι όσο για τις ελπίδες
πομείνανε μες στο στενό
που 'καμες πως δε μ'είδες.

Πήρες καρδιά ψυχή και νού
κ'άφησες τ'όνομά σου
στα χείλη που δε σμίξανε
ποτέ με τα δικά σου.

Ανε φυσήξει δροσερό
στην κάψα σου μελτέμι
θα ναι οι δικοί μου στεναγμοί
που φέραν οι ανέμοι.

Εγώ και η σκέψη μια ζωή
είμαστε τσακωσμένοι
γιατι αν το θελε αυτη
θα σ'είχα ξεχασμένη.

Αυτή η καρδιά που άφησες
κ'αιμορραγεί μακριά σου
σ'έυχεται καλορίζικα
να ναι τα στέφανα σου.

Άλλοι τη λένε θάλασσα
μα γω τη λέω πόνο
γιατι τη δημιούργησαν
τα δυο μου μάτια μόνο.

Πόσες χιλιάδες όνειρα
δε σβήνουν κάθε μέρα,
και 'φήνουν έρημες καρδιές
στην ταραχή τ'αέρα.

Πληγώθηκα στον έρωτα
και δεν ξανασχολούμαι
το πιο 'μορφο συναίσθημα
μ'έκανες να φοβούμαι.

Ένα γιατί ‘ναι αφορμή
τα μάτια μου να κλαίνε
ένα γιατί ώστε να ζω
τα χείλη μου θα λένε.

Η μόνη μου παρηγοριά
αλάργο σου όσο μένω
είναι τση νύχτας τ' όνειρο
απού σε περιμένω.

Ήθελα να μουνα βουβός
και να σε συναντήσω
να ναι η λέξη σ'αγαπώ
αιτία να μιλήσω.

Πίνω κρασί γελώ γλεντώ
και τραγουδώ τση ζήσης
γιατί είδα όνειρα γλυκά
να γίνονται αναμνήσεις.

Εγίνηκες το όνειρο
χαρά ζωή και ελπίδα
μα με κανες λειψό φυτό
που δα δεν βγάζει φύλλα.

Ανέ σ'αρέσουνε τα λεφτά
άμε να βρείς λεφτάδες
γιατί απο μένανε θα βρείς
μονάχα μαντινάδες!